Wat zijn twee weken nou eigenlijk???
Door: Andries
Blijf op de hoogte en volg Andries, Inge, Kimberley en Wendy
04 Augustus 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
We zijn nu inmiddels ruim een week bezig en zijn hier dus nog maar krap een week. Het gaat snel. Wat kun je nou eigenlijk betekenen in twee weken??? Daar hebben we het al een paar keer over gehad.
We zijn hier voor de korte termijn: Kimberley geeft gym op een basisschool, Wendy doet kunstprojecten na school, tekent met leerlingen tijdens school en helpt Kimberley tijdens de afgelopen dagen en Inge en ik zijn vooral bezig met bijles in science vakken en soms vangen we mrs Julius op als ze het weer (te) druk heeft met één van haar andere taken...........Opvangwerk. Korte termijn dus.
Is het niet beter om docenten of stagiaires voor een langere periode (maanden of langer) te sturen? En met een concrete opdracht? Bijvoorbeeld een plan schrijven voor een bepaald vak of een bepaalde vaardigheid, in samenwerking met de collega's hier? Uitwisselen van kennis en ervaringen?
Ja, eens.......Dat is ook iets wat we meenemen naar de evaluatie. Aan de andere kant: de praktijk verloopt hier vaak anders dan de theorie. 'This is Africa', klinkt als een goedkoop excuus, maar het is gewoon zo. Weinig dingen lopen zoals gepland. De lange termijn? Is er hier überhaupt iemand die de lange termijn bewaakt??
We leggen ons erbij neer: we leven en plukken de dag. Wachten elke ochtend weer braaf op Kevin die ons naar school brengt en doen ons uiterste best om met een voldaan gevoel weer huiswaarts te keren. Voldaan betekent in dit geval: het gevoel van nut te zijn geweest, maar ook dat we genoten hebben. Genoten van de leerlingen, van de dingen die ze zeggen en die ze doen: een knuffel of een high five als ze je zien, ze delen hun weekendbelevenissen, willen op de foto, vertellen wat ze willen worden, willen weten over Nederland, vragen om bijles....
Mijn gevoel is een beetje dubbel: je bent hier pas een week, maar het is ook alweer een beetje aftellen. Ik voel me op sommige momenten nuttig, maar op sommige momenten ook weer nutteloos. Het zijn maar twee weken...
Wat ondubbelzinnig vaststaat: of ik nu de verhalen van Kimberley, Wendy, Inge of m'n eigen ervaringen in gedachten neem: complimenten voor de leerlingen hier. Zoals mrs Julius zegt: "poor community, but very nice children....." En ze heeft gelijk.
We zijn hier voor de korte termijn: Kimberley geeft gym op een basisschool, Wendy doet kunstprojecten na school, tekent met leerlingen tijdens school en helpt Kimberley tijdens de afgelopen dagen en Inge en ik zijn vooral bezig met bijles in science vakken en soms vangen we mrs Julius op als ze het weer (te) druk heeft met één van haar andere taken...........Opvangwerk. Korte termijn dus.
Is het niet beter om docenten of stagiaires voor een langere periode (maanden of langer) te sturen? En met een concrete opdracht? Bijvoorbeeld een plan schrijven voor een bepaald vak of een bepaalde vaardigheid, in samenwerking met de collega's hier? Uitwisselen van kennis en ervaringen?
Ja, eens.......Dat is ook iets wat we meenemen naar de evaluatie. Aan de andere kant: de praktijk verloopt hier vaak anders dan de theorie. 'This is Africa', klinkt als een goedkoop excuus, maar het is gewoon zo. Weinig dingen lopen zoals gepland. De lange termijn? Is er hier überhaupt iemand die de lange termijn bewaakt??
We leggen ons erbij neer: we leven en plukken de dag. Wachten elke ochtend weer braaf op Kevin die ons naar school brengt en doen ons uiterste best om met een voldaan gevoel weer huiswaarts te keren. Voldaan betekent in dit geval: het gevoel van nut te zijn geweest, maar ook dat we genoten hebben. Genoten van de leerlingen, van de dingen die ze zeggen en die ze doen: een knuffel of een high five als ze je zien, ze delen hun weekendbelevenissen, willen op de foto, vertellen wat ze willen worden, willen weten over Nederland, vragen om bijles....
Mijn gevoel is een beetje dubbel: je bent hier pas een week, maar het is ook alweer een beetje aftellen. Ik voel me op sommige momenten nuttig, maar op sommige momenten ook weer nutteloos. Het zijn maar twee weken...
Wat ondubbelzinnig vaststaat: of ik nu de verhalen van Kimberley, Wendy, Inge of m'n eigen ervaringen in gedachten neem: complimenten voor de leerlingen hier. Zoals mrs Julius zegt: "poor community, but very nice children....." En ze heeft gelijk.
-
05 Augustus 2014 - 09:13
Desiree:
Beste Andries, Inge, Wendy en Kimberley,
Wat zijn jullie verhalen herkenbaar! Ik geniet ervan om ze te lezen. Wat maken jullie veel mee. Ook de gevoelens die erbij horen zijn herkenbaar: is het wel nuttig wat wij in deze twee weken kunnen doen? Ik wil jullie graag meegeven dat alles wat je doet nuttig is. Elke ontmoeting, elk positief gebaar, elk gesprek met deze leerlingen maakt het verschil. Dat zullen zij zich herinneren en dat zullen jullie je herinneren.
Hartelijke groeten, -
05 Augustus 2014 - 10:48
Stefan Den B:
Beste collega's,
Ik sluit me natuurlijk volledig aan bij wat Desiree heeft opgemerkt. Herkenbare gevoelens en jullie zijn echt wel goed bezig. Het 'this is Africa' excuus heb ik nooit helemaal goed begrepen. Als iedereen dat volhoud, zal er nooit iets veranderen natuurlijk.
Hoe dan ook, geniet nog een week van alle ervaringen en ga vooral zo door. Nog een tip: de harbor market op vrijdag is erg gezellig en bij chapman's peak hotel/restaurant kun je heerlijk eten!
Groeten,
Stefan -
11 Augustus 2014 - 23:27
Tineke:
Hallo collega's,
Jullie zijn inmiddels weer terug in Nederland denk ik. Ik kan nu pas jullie verslagen lezen en vind dat jullie heel goed werk doen. Andries, je twijfelt of jullie werk nut heeft: ik denk het wel. De bijlessen en extra aandacht die jullie de leerlingen geven hebben vast en zeker nut. Hopelijk hebben jullie ook genoten van de mooie kanten van Zuid Afrika. Het zal vast en zeker een unieke ervaring geweest zijn. Ik hoop er volgende week in de docentenkamer meer over te horen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
